جرگه مشورتی صلح ، گسست وشکست!

سر انجام جرگه مشورتی صلح به تاریخ پیوست، دیدگاهها ونگاههای گونه گون، پیرامون جرگه مشورتی، چالشها ودست آوردهای احتمالی آن از طریق رسانه ها باز تاب یافت، برخی ها جرگه مشورتی صلح را سکوی برای تامین امنیت تعریف کردند، وبرخی دیگر هیچ نوع مشروعیت به جرگه مشورتی قایل نشدند.

به باور من جرگه ها درنبود نظامهای سیاسی به عنوان یکی از  شاخصه های جوامع عشیره ای بوجود آمده اند ، بناء جرگه یک ساختار سنتی ، عشیره ای است تا یک ساختار مدنی، ولی  حکومت های افغانستان از این گونه جرگه ها استفاده ابزاری نموده درطول تاریخ افغانستان جرگه ها حکومتی وفرمایشی بوده است، تا نظامی را علی رغم اراده مردم مشروعیت دهند ، ویا تلاشی بوده است تا حکام ونظام های سست بنیاد برای خود جایگاهی درست کرده به عنوان نماد حفظ اقتدار قومی باد دست ودندان به آن چسپیده اند.

جرگه مشورتی صلح که اخیرا به ابتکار حکومت آقای کرزی وعلی الظاهر حمایت برخی کشورها دایر گردید، نه تنها دست آوردی برای هیئت حاکم نخواهد داشت بلکه زمینه بود برای گسست احتمالی گروه حاکم به رهبری آقای رئیس جمهور. 

1. عدم حضور برخی مهره های که در انتخابات ریاست جمهوری، آرای ملیونی مردم را با زرو، زور و تزویر درچانته آقای رئیس جمهور ریخته اند،  حضور بهم نرسانده اند. نبود. تکه داران قومی، در خیمه جرگه مشورتی صلح، پرسش برانگیز بوده است، گفته می شود در زمان انتخابات ریاست جمهوری آقای رئیس جمهور به سران قومی، تباری... تعهد سپرده بود تا درازای آرای ملیونی  20 % از کرسی های دولتی به آقای محقق ویا تبار او تعلق میگرد ودرکنار آن توجه جدی به باز سازی مناطق مرکزی افغانستان صورت می گیرد، که درهردو مورد حکومت تا کنون کم آورده است، بناء آقای محقق واحتمالا گروههای مشابه درصدد اند صف آرای مجدد داشته باشند.  
2. یورش کوچی ها به بهسود ومناطق مجاور آن بر سری علف چر ها وسهل انگاری حکومت آقای کرزی در حمایت از جان ومال مردم انگیزه بوده است تا در اعتراض به آن اقای محقق در جرگه شرکت نکند، اگر چه گفته می شود جرگه را تحریم نکرده است. 
3. درآستانه جرگه مشورتی سناریوی دیگری ساخته شد که آقای کریم خلیلی با یک عزم جزم به مناطق آسیب دیده سفر کنند، و داد بستانند وعدل بگسترانند! به باور من این سناریوی بود که بعد از پشت کردن آقای محقق ونا امید شدندنش از کرزی برای جامه عمل پوشیدن به آنچه که درجریان انتخابات سپرده بود ، به اجرا گذاشته میشد تا از یک طرف از خشم مردم مناطق مرکزی بکاهد واز طرف دیگر جای خالی آقای محقق پرشود.  
4. جرگه با رگبار طالبان آغاذ و با کنار رفتن مقامهای ارشد امنیتی که از لایق ترین مهره های حکومت شناخته شده اند، پایان می پذیرد، چون علی الظاهر توضیح مقامهای ارشد امنیتی جدی گرفته نمی شود، این سبک نگری باعث می شود تا کارآمد تری کدر ها کنار بروند، پیامد این چرگه جز گسست وشکست چیزی دیگری به حکومت افغانستان به ارمغان نخواند داشت. گسست درمیان مهره های ایتلافی حکومت وفرار کدر های متعهد به افغانستان نظام حاکم را محکوم به شکست خواهد نمود.  

راه حل:  

1. اراده سیاسی برای ساختن نظام وپشت کردن به دغده های تباری.
2. عزم جزم برای نبرد با دشمنان افغانستان تا فرجام. 
3. توحید صفوف دولتی، جامعه مدنی، مردم وطیف های منتقد. 
4. توجه وتهد به باز سازی ونوسازی مناطق امن کشور.
5. آسیب شناسی جدی نیروی های امنیتی وحکومتی ورفع شکاف میان مردم وحکومت. 
6. صلح از موضع قدرت با آنهایکه دست از مزدوری می بردارند.